Nje mesuese na dergoi kete shkrim. Vendosem ta botojme, me komentet e meposhteme:
Mësuesi ështe personi të cilit një prind i beson gjënë më të çmuar që zotëron fëmia e tij: trurin. Ia beson që t'ia transformoje në një objekt që mendon. Por mësuesi është edhe personi të cilit shteti i ka besuar gjënë më të cmuar: bashkesinë e tërë mendjeve, që të bëhen atdheu i nesërm.
Piero Angela
p,k.d.
Redaktori yne: Vetem se ka pasaktesi. Mesuesin nuk e zgjedh prindi, qe t'ia besoje femijen, por ate mesues ka shkolla. Shteti nuk ia beson "bashkesine e tere mendjeve" mesuesit, por nje sistemi te tere arsimor, me dhjetra mijera njerez. Per me teper, shkolla eshte vetem nje element i formimit te trurit.
Mesuesja: Njejesi eshte ne kuptimin e shumesit. Po pra, shkolla.
Redaktori yne: Shume prinder mendojne se mesuesi/ja i femijes se vet eshte gomar/e dhe shkojne e i bejne fjale. Dmth nuk i besojne. Disa mesues jane ekselente, shumica jane mesatare, ka edhe molle te prishura. Mesuesi eshte nje profesionist qe nuk duhet shenjteruar. Ke te shenjterojme me pare: mesuesin, mjekun, artistin, aktorin, policin, zjarrfikesin, hoxhen, priftin, kozmonautin? Po minatori, punetori i ndertimit, bujku? Po prokurori, gazetari dhe politikani i opozites, qe rrezikojne jeten?
コメント